جنایات صدام و حامیانش در طی ۸ سال جنگ نابرابر

        بنام الله پاسدار حرمت خون مظلومان

 

حملات شیمیایی رژیم صدام بر روی افراد نظامی و غیر نظامی ایران

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پس کجایند آنانی که دم از حقوق بشر میزنند

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
باران مرگ

جنایات و کشتار جمعی صدام در ایران
در چند روز اخیر در تمامی خبر ها و مطبوعات و رادیو و تلویزیون بحث جنایات جنگی صدام بر سر زبانها است و به دلیل قتل عام مردم روستای از حومه بغدا عراق در حال محاکمه هستند. اما هیچ یک از حامیان حقوق بشر کلمه ای از کشتار مردم بی گناه کُرد زبان شهر های سردشت و مریوان و……. به زبان نیاورده

 

 

 

 

هر وقت بحث شیمیایی می شود همه فکر ها متوجه شهر حلبچه می شود و مقدار کمی نگاه به شیمیایی سردشت شده است
اما آیا تا کنون کسی از کشتار جمعی در شهرها و حومه شهرها و روستا های مرزی در کردستان گفته است ؟
اگر اینگونه هم باشد بسیار اندک است . این درست نیست صدام مسئول جنایت در حلبچه باشد ولی از آنچه جنایت در کشور ما کرده است مسئول نباشد و کسی سخنی از این همه جنایت مطرح نکند . این تعبیض است از سوی کسانی که مسئول اجرای عدالت و محاکمه صدام هستند
چندی پیش مشغول مطالعه تاریخ جنگ ایران و عراق بودم و تاریخ حملات شیمیایی عراق علیه ایران . اکثر نقاط مورد اثابت شیمیایی به روز و ماه و ساعت ذکر شده بود ولی از حمله شیمیایی در تاریخ 19/12/1366 در حومه شهر مریوان نرسیده به سه راهی حزب الله روستای به نام قلعه جی . که تا تاریخ 31/1/1367 ادامه داشت و طی چهار مرحله بمباران شیمیایی شده
که در آن روز ساعت 9 صبح در ابتدا صدای هواپیما ها به گوش رسید بعد همه متوجه شدند که هواپیما ها بالای سرشان پرواز می کند هیچ کس فکر نمی کرد ای روستا بمباران شود اخه در آن روستا نه از نیرو های نظامی خبری بود ونه از انبار مهمات و تهجیزات جنگی و نیز این روستا فاصله زیادی با خط مقدم داشت تنها نیروهای مستقر در این روستا تعداد انگشت شمار از نیروهای ژاندارمری آن زمان که در پایگاهی مستقر در بالای روستا روی نوک کوه قرار داشت که برای تامین جاده فعالیت می کردند و یک پایگاه دیگر که متعلق به سپاه بود و در پائین دست پایگاه ژاندارمری در ورودی روستا قرار داشت که تماماً نیرو های مردمی کُرد در آن مستقر بودند و فقط دو نفر نیرو اعزامی در آنجا بودند که مسئول بی سیم پایگاه سپاه بودند خلاصه همه نگاها متوجه آن چهار هواپیما بود همه دیدند که چقدر راحت اوج گرفتند . همه فکر کردند که هواپیما ها می خواهند بروند
آخه چند بار در هوا دور زدند و بعد دیدند که هواپیماها در آسمان رو به روستا شیرجه زدند آنقدر پائین آمده بودند که بعضی ها تصور می کردند انگار می خواهد فرود بیایند . ولی ناگاه نزدیک زمین که شدند راکت ها را رها کردند اولین راکت کنار جاده نزدیک ورودی روستا کنار یک تیر برق به زمین اثابت کرد ولی همه در تعجب بودند گه چرا بعد از اثابت صدای انفجار نیامد همه فکر کردند که حتماً راکت منفجر نشده . دومین راکت داخل روستا و سومی و چهارمی در داخل پایگاه کوچک ژاندارمری اثابت کرد و به همین ترتیب تعدا 7 راکت در داخل و اطراف روستا اثابت کرد ولی هیچ یک صدای انفجار نداشت همه تعجب کرده بودند . اما یک دفعه همه مشاهده کردند که از محل انفجار ها دود سبز. زرد . قرمز .سیاه برخاسته بود وحتی بعضی به سوی محل انفجار ها حرکت کرده بودند که ببینند چه شده . ولی من یک دفعه داد زدم شیمیایی . شیمیایی . شیمیایی برعکس حرکت باد بدوید بدوید . اما کسی توجه نکرده بود همه دیدند که یک دفعه آن فضا را بوی بد سبزی گندیده و بوی سیر پر کرده بود و ناگهان پرندگان از بالای درختان بر روی زمین افتاده بودند و به دنبال آن مردم یکی یکی به روی زمین افتادند زن و مرد کودک نوجوان یکی پس از دیگری . یکی از سرفه و دیگری از تاول و آن یکی از سیانور جان دادند در عرض کمتر یک ساعت آن روستا با آن همه جمیعت انگار تبدیل شد به شهر ارواح . انگار در آن روستا جانداری نبود گاو . گوسفند . مرغ وخروس و…….. همه جان داده بودند دلیل اینکه این روستا تلفات زیاد داده بود بخاطر اینکه بعضی از مردم مریوان بعلت اینکه خانه هایشان در تیر راس گلوله های توپ دشمن بود به این روستا نقل مکان کرده بودند چونکه فاصله این روستا تا مریوان حدود 20 کیلومتر است هیچ کس فکر نمی کرد که عراق در این محل بمباران کند چه رسد به اینکه شیمیایی هم بزند
حال بعد از 17 سال از جنگ . که خودم هم نیز دوبار شیمیایی شدم و تحت درمان هستم و با وجود اینکه دارای شغل و درآمد هستم و در دل پایتخت کشورم زندگی می کنم همیشه مشکل دارو و درمان دارم ......... همیشه به این فکر هستم که این مردم بی گناه که از آن حادثه مجروح شدند چگونه مشکلات درمانی خودشان را حل می کنند و اگر یکی از همین مصدومان شیمیایی نیاز به اکسیژن داشته باشد . چگونه با آن همه مشکلات کپسول اکسیژن را تامین می کند . و اگر برای یکی از همین مصدوم شیمیایی حالت اورژانسی پیش بیاید چکار می کند و یا چگونه با این همه هزینه ایاب و ذهاب برای درمان به شهر و یا به تهران مراجعه می کنند . ! نمی دانم
امیدوارم کسانی باشند که داد این مردم را به آنهایکه دم از حقوق بشر می زنند برسانند و برای درمان این عزیزان از جوامع بشری مک بگیرند و با مراجعه پزشکان دلسوز و مسئولین به اینگونه اماکن و با احداث مراکز درمانی مجهز بر آن شوند تا مشکلات این عزیزان را رفع کنند .

 

 

                     

 

 

                                                انشا الله

و امیدوارم مسئولان کشوری با پیگیری دلسوزانه خود حقوق این عزیزان را از صدام و حامیان صدام که با در اختیار گذاشتن اینگونه سلاحها به رژیم بعثی . این بلاء را بر سر ما و مردم بی دفاع آورده اند . و امروزه دم از حقوق بشر می زنند . بگیرند
به امید آن روز که صدای حق طلبی این همه مصدومان و جان باختگان شیمیایی به گوش جهانیان برسد

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

سرهنگ دوم ولید الوان حمادی رئیس ستاد تیپ 59 عراق که در 24/10 / 65 منطقه عملیاتی کربلای 5

 

به اسارت در آمد اعتراف کرد که رژیم عراق به کرات از بمب ها و گلوله های شیمیایی علیه نیرو های ایرانی بهره برده است

در جریان دفع پاتک دشمن در منطقه عملیاتی کربلای 6 عراق مواضع نیروهای ایران را بمباران شیمیایی کرد 25/10/65.

 

 

حملات شیمیایی رژیم صدام بر روی افراد نظامی و غیر نظامی ایران

عراق درتاریخ 7/12/1365 اقدام به کاربرد سلاح شیمیایی در شمال جاده شلمچه – بصره کرد که با آمادگی کامل پدافند شیمیایی ایران آثار آن خثی شد

 

 

 

جنگ نابرابر

سلام بر شهیدان

 

مدافعان حقوق بشر ببینید که

حامیان دمکراسی با همکاری

صدامیان چه به سر بشریت آوردند